1964: De pioniers
Maar wat kan Robert en Marcelle Vaquer, toen 33 jaar oud, ertoe gebracht hebben de boomgaarden van Ille-sur-Têt te verlaten om zich met hun dochtertje Anne-Marie te vestigen in het gehucht TAXO in Argelès-sur-Mer? Waarom heeft dit boerenechtpaar uit de Roussillon hun perzikbomen in bloei op de uitlopers van de Canigou verruild voor de zee?
Om dit te begrijpen moeten we een beetje teruggaan en proberen ons in de context van die tijd te plaatsen … bijna 50 jaar geleden! Als mijn grootouders van moederskant in 1964 hun leven hebben veranderd, dan hebben zij dat, zonder het te weten, te danken aan twee mannen in het bijzonder: Léon Blum en Charles de Gaulle.
Ten eerste omdat Léon Blum met de ondertekening van de akkoorden van Evian in 1936 de weg vrijmaakte voor de invoering van betaalde vakanties die het toerisme aan de Catalaanse kust na de oorlog tot bloei zouden brengen. De tweede, omdat het onder impuls van Charles de Gaulle was dat de kust van Languedoc-Roussillon werd uitgerust met de nodige infrastructuur om de eerste vakantiegangers te ontvangen en dat er in de jaren zestig veel campings werden aangelegd.
Hebben mijn grootouders het belang van het toerisme in de economie van ons land voorzien? Hebben zij geanticipeerd op de komst van de 4e week betaalde vakantie in 1968 en de 5e in 1982? Ik betwijfel het. Maar ze hebben al hun energie, al hun spaargeld en een deel van hun gezondheid geïnvesteerd in dit project van hun leven. Ze kochten hectare na hectare kleine velden om er één voor één de pijnbomen te planten waaraan de camping zijn naam te danken heeft. Zoals ze zo goed zeiden: “het was geen kwestie van luiheid” en het was door hard werken dat “Taxo-Les-Pins ” werd geboren.
Argelès-sur-Mer mag zich tegenwoordig dan wel de Europese hoofdstad van de camping noemen, met 55 etablissementen en 13.000 standplaatsen (volgens het toeristenbureau van Argelès-sur-Mer), maar dat is niet altijd zo geweest. Daarom was het noodzakelijk de nodige infrastructuur te ontwikkelen en aan te leggen om de vakantie goed te laten verlopen. Maar moderniseren kost tijd en het duurde bijna 16 jaar voordat de camping in 1980 zijn eerste zwembad in gebruik nam en daarmee een nieuw tijdperk inging.
1987: Het kind van het bal
Al in 1978 verschenen de eerste “stacaravans”, waardoor de kampeerders het kampeermonopolie werd ontnomen. Dat is de laatste druppel! Maar deze “caravans”, die in de jaren vijftig in Groot-Brittannië zijn ontstaan en voor altijd bekend zullen staan als “mobile homes”, zijn niet zomaar een rage. Dat begrepen Anne-Marie Vaquer, nu Perez, en haar man Jean-Marie eind jaren zeventig. Dus besloten ze het avontuur aan te gaan en begonnen ze “stacaravans” te kopen om de eerste verhuurverblijven aan de klanten van de camping aan te bieden. Het was ook op dat moment dat de camping de komst van een grote bebaarde Nederlander zag. De familie legende zegt dat hij met zijn truck niet ver van de camping pech kreeg en nooit meer wegging. Over dit laatste punt kan ik getuigen, want “Jacob” is er altijd.
In de jaren tachtig veranderde er veel voor de camping in het algemeen en voor Taxo-les-pins in het bijzonder. Ten eerste, de familie groeit. Ik ben geboren in 1979 en mijn broer Jérôme in 1982. De twee kleine jongens die wij dan zijn, brengen hun zomervakantie midden in het zomervolk door en verdelen hun tijd tussen het zwembad en de toch al drukke rokken van hun moeder. In 1987 nam Anne-Marie het over. Na 23 jaar van totale inzet gaan mijn grootouders met pensioen voor een welverdiende rust. Het is dus “kleine Anne-Marie”, die de eerste kampeerders als kind kenden, die de teugels van het familiebedrijf overneemt. Het is nu de taak van de directie om de camping verder te ontwikkelen en te voldoen aan de verwachtingen van de vakantiegangers in een steeds concurrerender omgeving.
In de loop der jaren is de camping gegroeid in omvang en faciliteiten. Vanaf de jaren ’90 is Taxo-les-pins een schaduwrijk park van 11 hectare met een waterpark met verschillende zwembaden, multisportterreinen, een kruidenierswinkel, een restaurant en een groot aantal stacaravans. De camping is niet langer een eenvoudig onderkomen, maar een plaats om te leven en te genieten. De animaties ontwikkelen zich. De dagen worden onderbroken door sporttoernooien en de nachten door discofeesten. Het hotelwezen in de open lucht bloeit en de campings volgen het voorbeeld van de Club Méditerranée. De term “campingclub” of “recreatiepark” wordt nu gebruikt. De instellingen worden professioneler en er ontstaan grote groepen.
2006: Van moeder op zoon
Het begin van de jaren 2000 zag de opkomst van grote financiële groepen. Camping is in de media in de mode en financiële ondernemingen investeren massaal in deze sector. Taxo-Les-Pins wordt nu geconfronteerd met concurrenten met aanzienlijke financiële middelen. Er wordt echter voor gekozen om onafhankelijk te blijven en zijn lot volledig in eigen handen te nemen.
In 2006, na een managementstudie, een master in toerisme en verschillende zomers als seizoenarbeider, kwam Jérôme bij het team van Taxo-Les-Pins om het operationele beheer van de site op zich te nemen. Het sluit aan bij de continuïteit van de familieactie, maar brengt ook een frisse kijk op de ontwikkeling van de activiteit en nieuwe ideeën op het gebied van beheer. Met respect voor het milieu en bezorgd over het risico van branden die de streek regelmatig bedreigen, heeft hij eerst grondig werk gemaakt van de aanleg van de camping. De dennen die een halve eeuw geleden werden geplant, worden geleidelijk gesnoeid en vervangen door minder brandbare soorten. De standplaatsen worden geleidelijk heringericht om meer comfort en privacy te bieden.
Het begin van de jaren 2010 werd gekenmerkt door de financiële crisis en we waren getuige van een consolidatiebeweging van de grote groepen die hun investeringen in de sector van de openluchthotels beperkten. Maar het is bekend dat familiebedrijven beter bestand zijn tegen de crisis. Taxo-Les-Pins heeft daarom besloten zijn infrastructuur verder te moderniseren en te investeren in een kwaliteitsvol huurbestand. Als ervaren professional is Jérôme zich bewust van de uitdagingen van de toekomst en de noodzaak om vooruitgang te blijven boeken om aan de verwachtingen van onze klanten te voldoen.
Seizoen na seizoen, al bijna 50 jaar, is de geschiedenis van de camping verweven met de geschiedenis van onze familie en de mensen die het elke dag weer mogelijk maken. Sinds de jaren 1960 hebben vele werknemers en seizoenarbeiders bij ons gewerkt om u een aangename tijd te bezorgen. Wij danken hen oprecht voor hun hulp en betrokkenheid door de jaren heen.
Tenslotte en vooral willen wij alle mensen, ondernemingsraden en touroperators bedanken die ons de eer hebben bewezen Taxo-Les-Pins te kiezen om hun vakantie onder de zon van de Roussillon door te brengen. Zonder u was dit alles niet mogelijk geweest en het is dankzij u dat wij, seizoen na seizoen, de geschiedenis van de camping voor de komende 50 jaar hopen te blijven schrijven.
Zoals ze in het Catalaans zeggen: “Per molts anys!
